Beschrijving
Kersenbuik cichlide
De Kersenbuik cichlide is een vrij vreedzame vis, maar ze kunnen wel territoriaal worden tijdens het paren. Het zijn ideale vissen voor hobbyisten die willen beginnen met kweken of die baby cichlides hebben, omdat deze vissen makkelijk gekweekt kunnen worden in een gezelsschapsbak.
Algemene informatie
Latijnse naam: Pelvicachromis pulcher
Familie: Cichlidae
Maximale grootte: 10 cm (man), 6 – 7 cm (vrouw)
Temperatuur: 24 – 27 graden
pH: 5.0 – 7.5
Voeding
Herkomst
De Kersenbuik cichlide komt uit Nigeria en Cameroon in Afrika. Hier wonen ze in stilstaand of langzaam stromend, ondiep water met veel vegitatie. Er zijn ook enkele populaties die in brak water leven.
Inrichting van het aquarium
Het aquarium moet worden ingericht met veel schuilplekken en legplekken. Deze kunnen bestaan uit keramische potten en holen en houten takken en wortels. Planten zijn niet essentieel maar worden zeker gewaardeerd, daarnaast creëeren ze ook extra schuilplekken. De bodem moet bedekt worden met (filter)zand of fijn grind zodat de dwergcichlides hierin kunnen graven tijdens de voortplanting.
Deze vissen worden over het algemeen aangeraden voor een gezelsschapsbak, maar ze kunnen zeer territoriaal zijn tijdens de paartijd. Ze moeten niet gehouden worden bij grote of agressieve vissen omdat dit een vrij schuwe soort is. Enkele voorbeelden van goede medebewoners zijn barbelen, danio’s, rasbora’s, corydorassen en gourami’s. Ze kunnen ook gehouden worden bij andere cichlides, bij voorkeur West-Afrikaanse dwergcichlides, maar dan moet het aquarium wel groot genoeg zijn zodat ze allemaal hun territorium kunnen vormen.
Een goede aanrader voor medebewoners van het aquarium zijn de zogeheten ‘dither’ vissen. Dit zijn kleinere, vreedzame visjes die aan de bovenkant van het aquarium zwemmen, bijvoorbeeld tetra’s, levendbarende, rasbora’s en danio’s. Deze visjes stellen de Kersenbuik cichlides gerust dat er geen roofdieren in de buurt zijn, dus dan zijn ze minder schuw en laten ze zich meer zien.
De Kersenbuik cichlide moet gehouden worden in paartjes en voor meer dan een paartje is een groter aquarium nodig.
Kweken
De kweek is zeer gemakkelijk. Dit zijn vaak de eerste vissen die gekweekt worden door beginners omdat ze makkelijk te kweken zijn in een gezelsschapsbak.
De vissen vormen een monogaam paar en de beste manier om zo’n paartje te krijgen is door een groep van 6 of meer jonge visjes bij elkaar te zetten en dan vormen de paartjes op een natuurlijk manier. Er zijn geen garanties dan een enkel mannetje en vrouwtje een paartje vormen en het kan resulteren in de dood van een onwillige partner. Als er echt alleen een paartje gekocht wordt kan het beste de grootste man en het meest kleurrijke vrouwtje genomen worden.
Het is belangrijk om voldoende holen te hebben in het aquarium die als broedplaats kunnen dienen. Een lichte filtratie met bijvoorbeeld een luchtfilter is aan te raden omdat de jongen anders de filter ingezogen kunnen worden. De jongen hebben de grootste overlevingskans als er geen andere bodemvissen in het aquarium zitten, maar ‘dither’ vissen zoals tetra’s en rasbora’s zijn aan te raden.
De eerste tekenen dat er een paring aankomt zijn dat de kleur van beide vissen intensiever wordt, maar dit is vooral zichtbaar bij het vrouwtje. Haar buik wordt dan donkerder tot een donker paarse kleur. Zij is meestal ook degene die de paring begint door voor het mannetje te dansen en hem te verlokken met haar paarse buik. Als ze zover zijn zal het koppel een van de holen kiezen of ze graven zelf een hol onder een van de decoraties. Ze kunnen dan voor verschijdene dagen verdwijnen.
Tijdens de paring worden er meestal tot 300 eieren gelegd op het plafond of een van de wanden van het hol. Het vrouwjte zorgt dan voor de eieren terwijl het mannetje het territorium verdedigt. De eieren komen uit na 2 tot 3 dagen en het broedsel zwemt na 7 tot 8 dagen vrij rond. Dit is meestal ook het punt waarop niet-oplettend aquariumhouders de jongen ontdekken omdat ze dan massaal uit het hol komen, begeleid door de ouders. Afdwalende jongen worden weer bijeengedreven of die worden in de mond genomen en weer bij de groep uitgespuugd. Nu moet er goed op het paartje gelet worden omdat het vrouwtje zich nu tegen het mannetje kan keren.
Zodra de jongen groot genoeg zijn kunnen ze gevoerd worden met artemia en microwormen, maar ze voeden zichzelf ook met algen en detritus. Ze moeten bij de ouders gelaten worden tot de tekenen van de volgende paring gezien worden of als het mannetje agressief wordt naar het vrouwtje.
